Bezpieczeństwo to odpowiedzialność etyczna, a u podstaw etyki leży pozytywna wizja tego, co słuszne i co dobre. Określa to, co „warto” realizować, jako wytyczne dla naszych decyzji i działań. Urazy i zgony w miejscu pracy są zbyt często postrzegane w streszczeniu jako statystyki. Ale kiedy wypadek za granicą w pracy przytrafia się komuś, kogo kochamy, nagle widzimy rzeczywistość strasznego bólu i cierpienia oraz jego powszechny skutek.

Naszym moralnym i etycznym obowiązkiem jest w miejscu pracy robić wszystko, co konieczne, aby chronić pracowników przed:

• śmiercią,
• obrażeniami,
• chorobą w miejscu pracy.

To jedyny fundament, na którym można ustanowić prawdziwą kulturę bezpieczeństwa w każdym miejscu pracy.

Bezpieczeństwo to kultura, a nie program.

Połączone zaangażowanie i udział całej organizacji jest niezbędne do stworzenia i utrzymania skutecznej kultury bezpieczeństwa. Każda osoba w organizacji, od najwyższego kierownictwa korporacji do najnowszych pracowników, jest odpowiedzialna za zapobieganie urazom.

Kierownictwo jest odpowiedzialne.

Odpowiedzialność kierownictwa polega na prowadzeniu działań związanych z bezpieczeństwem w sposób trwały i konsekwentny, ustalaniu celów bezpieczeństwa, wymaganiu odpowiedzialności za wyniki w zakresie bezpieczeństwa oraz zapewnianiu zasobów niezbędnych do bezpiecznego miejsca pracy. Za zarządzanie bezpieczeństwem odpowiedzialny jest każdy przełożony, od przełożonego pierwszego rzędu po prezesa zarządu.

Pracownicy muszą być przeszkoleni do bezpiecznej pracy.

Świadomość bezpieczeństwa nie przychodzi naturalnie; wszyscy musimy zostać przeszkoleni do bezpiecznej pracy. Skuteczne programy szkoleniowe uczą i motywują pracowników do bycia produktywną częścią kultury bezpieczeństwa.

Bezpieczeństwo jest warunkiem zatrudnienia.

Pracodawca musi wyczerpać wszelkie uzasadnione środki, aby prowadzić, motywować, szkolić i zapewniać pracownikom niezbędny sprzęt do utrzymania bezpiecznego miejsca pracy. Ale w przypadku, gdy pracownik odmawia podjęcia działań niezbędnych do bezpiecznej pracy, pracodawca musi zastosować system postępowej dyscypliny w celu egzekwowania wymogów bezpieczeństwa i zapewnienia współpracy pracownika lub usunięcia pracownika z miejsca pracy w celu ochrony zarówno tego pracownika, jak i współpracowników.

Wszystkim urazom można zapobiegać.

Czasami wypadki zdarzają się bez widocznej winy lub winy. Ale zawsze istnieje pewien ciąg zdarzeń, które miały miejsce przed wypadkiem, a gdybyśmy zdali sobie sprawę z ostatecznego wyniku, ktoś mógłby się wtrącić. Fundamentalne przekonanie, że urazom można z natury zapobiec, jest katalizatorem, który zachęca nas do zapobiegania urazom.

Programy bezpieczeństwa muszą być dostosowane do konkretnego miejsca z powtarzającymi się audytami w miejscu pracy i wymaga to również tego, by monitować o podjęcie działań naprawczych. Celem audytu w miejscu pracy jest wykrycie i usunięcie rzeczywistych zagrożeń w miejscu pracy, zanim jeszcze zdołają one zranić pracowników